غلاف تمام فلزی

Full Metal Jacket یا خشاب تمام شده ارتش یانکی ها در جنگ ویتنام.

بازیگران : آدام بالدوین (Adam Baldwin) ، آر.لی اِرمی ( R.Lee Ermey)

متیو موداین (Matthew Avery Modine) ، دوریان هاروود (Dorian Harewood)

وینست دون آفریو (Vincent D'Onofrio) ، اِد اوراس (Ed O'Ross)

کارگردان : استنلی کوبریک (Stanley Kubrick - زاده 1928 - متوفی 1999)

محصول : کشور آمریکا ست و به زبان : انگلیسی و در سال : 1987 در ژانر جنگی ساخته شده است.

"استنلی کوبریک" را با فیلم "درخشش(The Shining)" می شناسیم. فیلمی تماماً روانشناسانه و پر از ترس های واقعی. اما ساختن این اثر نشان داد او روانشناسی در جنگ را نیز بخوبی می شناسد.
سالهاست از تجاوز ارتش آمریکا به خاک ویتنام میگذرد و این نزاع خونین دستمایه بسیاری از فیلمسازان برای ساخت یک اثر شده است. قریب به اتفاق همه آنها نیز از یورش ارتش یانکی ها به خاک یک کشور کوچک در آنسوی کره زمین؛ عصبی و ناراحتند و آن را لکه ننگی در تاریخ سرزمین خویش می بینند. لااقل برای مالیات هایی که دادند و صرف ساخت گلوله هایی شد که جان مردم ویتنام را گرفت. اما میتوانست برای آبادانی کشور خودشان صرف شود.بگذریم.
کوبریک اما این جنگ را از زاویه ای دیگر بررسی میکند. از زاویه دید روانشناسان جنگ. و نشان می دهد یک سرباز بسیار مهربان ؛ خندان و آرام و حتی بسیار نرمال!! که هنوز به جبهه جنگ علیه ویتنام اعزام نشده است؛ به تدریج آنقدر غیرنرمال؛ عصبی و غیرقابل کنترل می شود که آتش خشمش را به سمت فرمانده خویش می گشاید و سپس رنج سرباز بودن را با خودکشی از تن می زداید. و کوبریک بیننده را اینگونه آماده دیدن صحنه های جنگی می کند و به ما می فهماند که انسانهای نرمال در برابر شرایط سخت بشدت وحشی می شوند.سربازی که به دور از صحنه نبرد بود اینگونه دچار فروپاشی شد وای بر آنکه بخواهد به میدان نبرد برود.

در فاز دوم فیلم نیز ما به ویتنام می رویم. به جایی که ارتش یانکی ها به خاک یک کشور بی دفاع یورش برده اند و با وقاحت تمام مشغول تاراج مال و جان و ناموس و خاک آن کشور هستند. 
در این فیلم به هدف آمریکایی ها برای این هجوم همه جانبه اشاره ای نمی شود اما کاراکترهای فیلم را قوی؛نترس؛با اراده؛متعصب و مصمم به هدف شان نشان می دهد. اما این لایه فوقانی فیلم است و در لایه زیرین به آرامی به تزلزل و شک درونی ارتشی ها می پردازد و زشتی های یک جنگ را بنمایش در می آورد. جنگی که شاید در پایان موجب افسارگسیختگی و روان پریشی بسیاری از سربازان آمریکایی شد اما برای ویتنام نیز چیزی جز نابودی دربرنداشت.